Amazing New Zealand

 

Maandag 8 september 2003

De rugzak staat gepakt en we vertrekken op tijd met de auto naar Schiphol. We moeten om 17.00 uur verzamelen bij balie rij 8 voor het vertrek naar Londen. Wij zijn er om 15.30 uur, dus tijd om nog een drankje te nemen. Om 16.30 uur hebben de eerste mensen zich verzameld en bespreken we het programma. Om 16.50 uur krijgen we te horen dat onze British Midlands vlucht van 19.10 uur is geannuleerd maar we kunnen nog wel op de vlucht van 17.10 uur mee. Omdat we pas met 8 personen aanwezig zijn overleggen we wat het beste is, wachten op de twee overige personen en de vlucht missen of alvast inchecken voor de vlucht die al over een kwartier vertrekt. We besluiten in te checken voor de vroege vlucht en een persoon blijft op Schiphol wachten tot de rest er is, we zien elkaar in Londen. Alles is ingecheckt, even worstelen voor de paspoortcontrole en dan een sprintje naar de gate waar ons vliegtuig staat te wachten. We zitten nog maar net en dan vertrekken we. Na een korte vlucht, nog geen uur, landen we op Londen Heathrow. We worden met bussen naar de aankomsthal in terminal 1 gebracht. De bagage is allemaal doorgestuurd naar Sydney dus daar hoeven we gelukkig niets mee te doen. De handbagage wordt nog wel gecontroleerd. Achter de controle hangen grote schermen waarop staat dat onze Qantas vlucht vanaf Terminal 4 vertrekt. We checken bij de British Airways balie in voor onze volgende vlucht en vervolgens gaan we met de bus naar terminal 4. Nog een paar uurtjes wachten en dan vliegen we door. Om 22.15 uur vertrekt onze vlucht. We hadden een prima toestel, lekkere maaltijden aan boord en voldoende “animatie”. Bij Qantas heeft iedere reiziger zijn eigen tv met keuze uit verschillende films, maar er kunnen ook diverse computerspelletjes gespeeld worden. Na een korte tussenlanding in Bangkok, waar we wel het toestel even moesten verlaten, kwamen we woensdagochtend vroeg in Sydney aan.

Woensdag 10 september 2003

Net voordat we in Sydney gaan landen worden al onze namen omgeroepen met de mededeling dat we ons bij aankomst bij het grondpersoneel moeten melden. We zijn benieuwd waar het om gaat. Bij het uitstappen melden we ons bij het grondpersoneel van wie we helaas kaartjes krijgen met de mededeling dat we ons moeten melden bij de “lost bagage desk”. Dit voorspelt niet veel goeds. Zoals verwacht naar de mededeling krijgen we hier te horen dat de bagage van de acht personen die om 17.00 uur vertrokken zijn kwijt is. De tassen komen (als alles goed gaat) de volgende dag met verschillende vluchtnummers in Sydney aan.     Wel een goede service van Qantas is dat we allemaal AUS$100,= mee krijgen om de eerste dag door te komen.Door de douane controle heen komen we in de aankomsthal en gaan we op zoek naar onze transferbus. Deze is snel gevonden en brengt ons naar het Sullivans hotel op Oxford Road in de wijk Paddington. Daar aangekomen checken we in en vragen we waar we kunnen winkelen want iedereen heeft behoefte aan schone kleren na zo’n lange vlucht. We krijgen te horen dat de bushalte 20 meter van het hotel af ligt en dat we uit moeten stappen bij halte St. James (enkele reis AUS$1,20). De bussen rijden vrij regelmatig en we zijn dus snel in het centrum. Bij St. James is er een autovrije winkelstraat met enorm veel winkels, van exclusieve boetiekjes tot warenhuizen a la V&D. Na een uurtje had iedereen wel gevonden wat hij moest hebben en zijn we met de bus teruggegaan naar het hotel. ’s-Middags hebben we drie verschillende hotels bezocht. Om ongeveer 17.00 uur zijn we naar Darling Harbour gereden. Dit is een stukje van de stad waar veel toeristen verzamelen. Er is sportveld aangelegd, watertjes, zitjes en een informatiecentrum over Australië. Vanuit Darling Harbour zijn we naar Cockle Bay gewandeld waar we in visrestaurant “Nick’s Cockle Bay”restaurant gegeten hebben. Na afloop met de taxi teruggereden.

Donderdag 11 september 2003

Om 06.30 uur ging de wekker alweer, begin van een lange dag. Om 07.30 uur worden we een eindje verderop in de straat opgehaald voor een stadstoer door Sydney. We maken eerst een rondje door de stad waar we langs alle hoogtepunten rijden en daarna zijn we via de kust naar Manly gereden. Een plaatsje net buiten Sydney met een klein gezellig centrum en een mooi zandstrand. Hier hebben we een half uurtje pauze gehad om zelf rond te wandelen en daarna zijn we via de noordelijk gelegen stranden teruggereden naar het centrum. We werden afgezet bij Circular Quay waar we een broodje gegeten hebben. Circular Quay is een baai met een boulevard erlangs. Gezellig tussen de middag, er zijn veel mensen die hier komen lunchen of gewoon een wandeling maken. Vanaf Circular Quay heb je uitzicht op het Opera House en de Sydney Harbour Bridge.
Om 13.00 worden we bij het Bridge Climb Center verwacht wat aan het begin van de brug ligt. Er word geklommen in groepen van 11 personen met twee begeleiders erbij. Om 13.15 worden we binnen geroepen en moeten we eerst blazen om te kijken of we geen alcohol hebben gedronken, verder moeten we een gezondheidsverklaring tekenen. Hierna worden we allemaal in grijze pakken gehesen en moet je alle sieraden afdoen (horloges, armbanden, kettinkjes, petjes etc.). Verder kun je petjes, haarelastiekjes, zakdoeken krijgen die allemaal aan je pak vastgemaakt worden, om te voorkomen dat ze naar beneden vallen (en tussen de auto’s terecht komen). Iedereen krijgt een tuigje om waarmee je aan de kabels vastgemaakt kunt worden en dan gaan we oefenen. Er  is een stukje van de brug nagebouwd in het gebouw en hierop laten ze zien hoe je de trappen op en af moet, hoeveel afstand je moet houden en hoe je je aan de brug kunt koppelen. Na deze oefening krijgen we allemaal een hoofdtelefoontje op zodat we tijdens de tocht kunnen horen wat onze gidsen te vertellen hebben. Dan gaat het beginnen. De klim begint onder het autodek net voor de brug. We lopen op een smalle loopbrug onder de weg door totdat we bij de eerste peiler komen. Vanaf hier gaan we met trappetjes naar boven, eerst tussen de auto’s door en dan verder. Vervolgens gaan we over de bovenkant tot het midden van de brug. Het is schitterend weer, helder en blauw dus we hebben prachtig uitzicht. De gids laat ons o.a. de blue mountains zien die je in de verte ziet liggen. Helaas mag je je eigen fototoestel niet meenemen maar er worden wel foto’s door de gidsen gemaakt. Midden op de brug steken we over en gaan we via de andere kant weer naar beneden. Alles bij elkaar genomen zijn we twee tot drie uur op de brug geweest. Eenmaal terug in het Bridge Climb Center kleden we ons weer om, kopen de mooiste foto en worden opgehaald voor de transfer naar de luchthaven. Eenmaal op de luchthaven melden we ons bij de Lost Luggage Department. Hier kregen we gelukkig allemaal onze rugzakken die inmiddels aan waren gekomen. Snel inchecken voor de vlucht naar Christchurch en op zoek naar de gate. Het is gigantisch rustig op de luchthaven, net alsof wij de enige waren. Na navraag bij de de douane beambte kregen we te horen dat het dit door 11 september kwam en dat niemand wilde vliegen als het niet nodig was. Om 19.00 uur vertrekken we met Qantas naar Christchurch waar we net voor middernacht in het donker landen. We halen onze tassen op en gaan langs de strenge douane controle. In Australië en Nieuw Zeeland zijn ze heel erg streng, je mag geen fruit en andere verse producten meenemen en zelfs je schoennzolen worden gecontroleerd of er geen grond onder zit. We gaan naar buiten voor de transfer naar ons hotel en schrikken van het weer. In Sydney was het bijna 30 graden en hier nog maar 5. Dus jassen dicht, kragen omhoog en snel de bus in. Het is nog geen 5 minuten rijden naar Sudima Hotel Grand Chancellor dat bijna tegen de luchthaven ligt. Snel inchecken en naar bed want het is inmiddels 01.30 uur.

Vrijdag 12 september 2003

Weer vroeg op, 06.30 uur. We hebben in het hotel ontbeten en konden om 08.00 onze campers ophalen bij Maui. Het depot ligt langs het hotel dus we konden er te voet naar toe. Omdat we aan de vroege kant zijn staan onze campers nog niet klaar. We krijgen een korte rondleiding door het bedrijf om te zien hoe het in elkaar zit. Ondertussen zijn onze campers gereed gemaakt. We krijgen een 2- persoons luxe camper, een 4-persoons en een 6-persoonscamper. Omdat ze allemaal hetzelfde werken krijgen we een rondleiding in en om de 4-persoonscamper. We beginnen aan de bestuurderskant (rechts!!). Het spreekt voor zich dat alles hetzelfde werk als in een normale auto dus hier kunnen we snel doorheen. Het is gewoon een schakelauto dus ook geen uitleg over de versnellingen. Langs de bestuurderkant bevindt zich de gastank en de slang om het vieze water te lozen. Er is een ruimte om ski’s in te bewaren maar omdat wij die niet gingen gebruiken lagen er campingstoeltjes in. Aan de andere kant zat de watertank voor het schone water, de ruimte waar het vieze water in verzameld werd en het chemisch toilet. Binnen in de camper zitten uiteraard douche en toilet, keukenblok bank met tafel en bedden. Twee bedden boven de bestuurdersplaat en twee ombouwslaapplaatsen achter in de camper. Als we het hele rondje gehad hebben krijgen we binnen nog uitleg over de sneeuwkettingen voor het geval dat nodig zou zijn. Na een klein uurtje kunnen we gaan rijden. We vertrekken via wegnummer 1 naar Kaikoura. Het eerste stuk weg vanaf Christchurch is een lange rechte weg met links en rechts groene heuvels. Het is heel rustig op de weg dus fijn om aan de camper te wennen. Van de lengte van de camper merk je niets tijdens het rijden. Het is vooral wennen dat je over je schouder niets kunt zien en dat hoog zit (net alsof je een vrachtwagenchauffeur bent). Verder is het opletten met de breedte. Op een gegeven moment komen er in de verte achter de groene heuvels besneeuwde bergtoppen te voorschijn, schitterend. Halverwege de rit gaat de weg wat meer door de bergen en leren we dus hoe we daar met een camper moeten rijden. Het laatste half uurtje rijden we langs de kust en ondanks  het mooie weer is de zee erg wild. Om

12.00 uur kwamen we aan bij het kantoor waar we een Whalewatch tour geboekt hebben. Toen we binnen kwamen kregen we helaas te horen dat de tour i.v.m. de onstuimige zee werd afgelast. Niet alleen omdat dat niet prettig is op de boot maar ook omdat ze met dit weer zelden een walvis tegenkomen. Dit is wel een teleurstelling want het moet gigantisch mooi zijn. Van de leiding krijgen wij te horen dat er een kwartiertje rijden terug een zeehondenkolonie is waar je doorheen kunt wandelen dus besluiten we daar naar toe te gaan. Er is een kleine parkeerplaats die uitkijkt over de rotskust die langzaam in zee loopt. Hier liggen inderdaad de zeehonden op de rotsen. Je kunt tussen de zeehonden doorlopen maar ook op de groene heuvel die aan de andere kant van de parkeerplaats ligt kun je boven de zee langs wandelen. In Kaikoura gaan we boodschappen halen zodat we ’s-Avonds en de volgende ochtend zelf ons eten klaar kunnen maken en dan verder naar Hanmer Springs waar we onze eerste overnachting maken. De weg van Kaikoura naar Hanmer Springs gaat dwars door de bergen en voorbij iedere bocht heb je prachtige vergezichten. Helemaal super. Onderweg komen we zelf een kudde schapen tegen waarvoor we op de rem moeten trappen omdat ze over de weg lopen.

Net voor het donker komen we in Hanmer Springs aan bij camping AA Jack Pass Road. De eerste indruk is eenvoudig. Maar nadat we onze camper hebben aangekoppeld blijkt er een volledig ingerichte keukenruimte te zijn die we mogen gebruiken om ons eten klaar te maken. Dit is ideaal want in de camper heb je wel alles maar het is toch een kleine en beperkte ruimte. Verder is er een toiletgebouw met zeer schone en nette toiletten en douches. Ook fijn want we wilde de douche/toilet in de camper niet gebruiken. Ten eerste omdat we dan extra ruimte hebben om ons tassen op te bergen en het scheelt weer schoonmaken op het eind van de reis. Een aantal personen gaan een duik nemen in de warme bronnen van Hanmer Springs en de overige personen gaan in de keuken het eten klaar maken. Na een heerlijke maaltijd gaan we op tijd naar bed want morgen is een lange dag.

Zaterdag 13 september 2003

Om 06.00 gaat de wekker. Even wennen want we moeten nu met vijf man het bed uit en aankleden en de camper is amper groot genoeg om met zijn vijven in te staan. Dus gaan we in ploegen werken. Dit gaat goed, douchen, ontbijtje klaar maken in de camper en dan kunnen we om 08.00 vertrekken. De route van vandaag loopt grotendeels door de bergen. Allereerst via weg nummer 7 richting Reefton en Greymouth. Het is vandaag slecht weer, laaghangende bewolking dus we krijgen helaas weinig mee van de schitterende zuidelijke alpen waar we grotendeels doorheen rijden. In Reefton wisselen we van chauffeur en slaan we boodschappen in voor vandaag. Reefton is een schattig klein dorpje met wat kleine winkeltjes. Op naar Hokitika. We rijden nog wel tussen de bergtoppen maar de weg gaat gewoon rechtdoor en slingert niet meer zoveel. In Hokitika nemen we lunchpauze. Op een picknick plaats aan het strand hebben we gegeten maar dat sloeg het weer van het een op het andere moment om en moesten we vluchten voor de stortregen die naar beneden viel. Hokitika staat bekend om zijn jade die de omliggende bergen gevonden word. We hebben een klein fabriekje bezocht waar sieraden worden gemaakt van jade. Na een korte stop bij de fabriek zijn we verder gereden richting Franz Josef. Een mooie route langs de kust en gedeeltelijk door het regenwoud. We komen net voor het donker aan in Franz Josef een klein plaatsje op 10 minuutjes rijden van de gletsjer. We hebben geboekt voor camping Forest Park die aan de rand van de plaats gelegen is. Het is een nieuwe camping met plaatsen op grind (prettiger dan gras met nat weer) tussen de begroeiing van het regenwoud. Ook op deze camping is een grote keuken aanwezig compleet met magnetron, oven, kooktoestel en keukengerei. Verder is er een zitruimte aanwezig met open haard etc. De toiletgebouwen zijn ook erg netjes. ’s-Avonds hebben we een restaurantje gezocht in het dorpje. Dit was niet zo makkelijk. Er zijn ongeveer 4 tot 5 restaurantjes maar die zaten allemaal goed vol. Uiteindelijk had het Italiaanse restaurant nog plaatsen vrij.

Zondag 14 september 2003

Om 07.00 uur gaat de wekker. Een actief dagje vandaag. Na het ontbijt gaan we te voet naar het kantoor van Franz Josef Guided Glacier Walks waar we om 08.45 een afspraak hebben. We krijgen allemaal bergschoenen en sokken plus een stel stijgijzers mee. Omdat het slecht weer is krijgen we ook een regenjas zodat onze eigen spulletjes droog blijven. We gaan met de bus naar de parkeerplaats die in de buurt van de gletsjer ligt. Het is eerst tien minuutjes lopen door het regenwoud waarin de gletsjer uitkomt. Vervolgens gaan we in groepjes van 10 personen onder begeleiding naar de rand van de gletsjer. Dit is nog drie kwartier lopen door het dal over stenen en rotsen maar wel met uitzicht op de gletsjer. Beneden aan de gletsjer liggen meerdere grotten in de sneeuw waar je even in kunt lopen. De eerste paar meter lopen we op onze bergschoenen over de sneeuw totdat we bij een vlak stukje gletsjer uitkomen, daar binden we de stijgijzers onder onze schoenen en klimmen verder over het ijs richting de waterval. Het is heel apart om over het ijs te lopen. Het is op veel plaatsen wit met een lichtblauwe gloed en soms zie je zelf water onder het ijs doorstromen. Al met al zijn we zo’n vier uur aan het wandelen geweest in de stromende regen maar wel een aparte ervaring. Om een uur of half drie waren we terug op de camping, we hebben onze campers afgekoppeld en gingen op weg.  Via wegnummer 6 rijden we richting Fox Glacier. Net voorbij Fox Glacier ligt een heel mooi spiegelmeer. Vanaf de parkeerplaats in het ongeveer een half uur wandelen naar het meer. Helaas waait het erg hard en krijgen we van andere reizigers te horen dat er niets van het spiegelende effect te zien is. Omdat we al een klein beetje in tijdnood zitten besluiten we niet te gaan wandelen en rijden we verder over wegnummer 6 richting de Haast Pas. De weg is slingerend en gaat via een bochtige weg langs de kust. Onderweg is de weg prachtig en door het slechte weer hangt er een lichte mist langs de kust. Het is de moeite waard om te stoppen bij Knigths Point waar een aantal grote rotsen in zee liggen. Eigenlijk kun je langs de gehele kustlijn bij iedere bocht stoppen maar dat doen we wel weer als we voldoende tijd hebben. We hadden verwacht dat we voor het donker bij de Haast Pas zouden arriveren maar de weg is langer dan we verwacht hadden. Om een uur of zeven komen we pas bij het plaatsje Haast aan en vandaag is het nog een eindje rijden landinwaarts richting de pas. Tijdens deze weg wordt het langzaam donker en we krijgen dus niets mee van de mooie pas met zijn schitterende uitzichten. Om 21.00 uur komen we pas op de camping (Top 10 Pleasant Lodge Holiday Park) in Wanaka aan. De camping is ook weer erg netjes met een grote keuken en zitgelegenheid.

Maandag 15 september 2003

Om 07.00 gaan we ontbijten en dan ontdekken we ook pas hoe mooi de omgeving is. Wanaka ligt in een bergachtige omgeving met veel meren. Na het ontbijt rijden we richting Queenstown. We maken eerst een fotostop bij Lake Wanaka wat echt schitterend is.     Vervolgens rijden we door naar Arrowtown. Dit is een klein plaatsje net voor Queenstown wat nog helemaal in de goudzoekerstijl is gebouwd. Hier hebben we wat souvenirwinkeltjes bekeken en een warme chocomel gedronken. Nog een kwartier tot een half uur rijden en dan zijn we in Queenstown. Deze plaats wordt ook wel de “Adrenaline Capital of the World”genoemd vanwege de vele activiteiten die in en rond Queenstown te doen zijn. De plaats ligt rondom Lake Wakatipu en is ingesloten door prachtige bergen. Parkeren in Queenstown is wat lastiger omdat het een vrij drukke plaats is. We vinden gelukkig drie parkeerplaatsen onder aan de kabelbaan en gaan gelijk naar boven. Boven op de berg heb je een prachtig uitzicht op het meer, de bergen en uiteraard Queenstown. Verder zijn er diverse mogelijkheden om te eten en natuurlijk ontbreken de souvenirwinkels niet. In plaats van de  kabelbaan is het ook mogelijk om naar boven te wandelen en waarschijnlijk zijn er ook boven meerdere wandelroutes. Na een uurtje gaan we weer naar beneden en hebben we nog even vrije tijd de plaats. Het is een klein centrum met veel winkeltjes, restaurantjes en  uitgaansgelegenheden. Leuk om even rond te kijken. Om ongeveer 15.00 vertrekken we verder richting Twizel waar onze laatste camping van deze reis in de buurt ligt. Net buiten Queenstown ligt Kawarau River, de eerste bungyjumpplek ter wereld. Het is een brug waar vanaf gesprongen word en een groen/blauwe rivier eronder. We hebben eerst wat springers aangemoedigd voordat iemand uit onze groep de sprong ging wagen. De kosten van een sprong zijn ongeveer NZ$120,=. Het duurt even voordat de papieren zijn ingevuld en ze de sprong gaat maken, maar het was de moeite waard. Het kantoor sluit om ongeveer 16.00 uur dus wie wil springen moet er op tijd bij zijn.

We vervolgen onze weg eerst richting Cromwell en vervolgens langs een prachtig meer naar het noorden. De omgeving is nog wel bergachtig maar word steeds kaler. De heuvels zijn alleen nog maar begroeid met een soort duingras. Het laatste stukje van de weg, in de omgeving van Omarama, is geheel vlak en erg kaal. Alleen aan de horizon zie je de bergen liggen. Vanaf wegnummer 8 nemen we even voorbij Omarama de afslag naar Lake Oahu. Dit is een weg waar je geen kip tegenkomt. Omdat het al donker is zien we alleen af en toe dieren wegspringen als ze schrikken van onze koplampen. Het is vanaf de afslag ongeveer 25 minuten rijden naar de camping die aan het einde van de verharde weg ligt. Bij de camping is ook een lodge met kamers en een restaurant.

Dinsdag 16 september 2003

Ontbijt om 07.00 uur, camper afkoppelen en dan vertrekken we richting Christchurch. Eerst weer via de lange bochtige weg terug naar de hoofdweg en dan over wegnummer 8 richting Christchurch. Het eerste gedeelte van de reis is weer een vlakke rechte weg door een droog en vlak landschap. In de omgeving van Lake Pukaki wordt het weer wat bergachtiger en langzaam aan wat groener. Lake Pukaki is heel helder blauw van kleur dus de moeite waar voor een foto en dan verder richting Lake Tekapo waar we stoppen bij de Church of the Good Shepherd. Dit is een klein schattig kerkje net buiten het dorp wat mooi is gelegen aan Lake Tekapo. Het kerkje is helaas gesloten dus na een korte pauze vervolgen we onze weg naar Christchurch. De omgeving is mooi groen en heuvelachtig en af en toe komen we een riviertje tegen. Hoe dichter we bij Christchurch komen hoe drukker het ook weer op de weg wordt. Het is nog lang niet te vergelijken met de Nederlandse wegen maar we waren gewend aan lege wegen op de rest van het eiland. Naast het Maui depot is een benzinestation waar we onze tank volgooien voordat we de camper inleveren. Je moet er rekening mee houden dan douche en toilet schoongemaakt zijn voordat je terugkomt. Het vieze water kan bij het depot geleegd worden. De campers worden uitgeruimd en dan wachten we op de taxi die ons naar het Cotswold Hotel brengt. Dit hotel ligt aan een lange rechte weg die naar het centrum van Christchurch loopt en de bushalte naar het centrum ligt voor het hotel. Het hotel is helemaal in engelse cottage stijl gebouwd en heeft ruime en erg nette kamers. Dit is weer een verademing na 6 dagen met 5 personen in de camper te hebben geleefd. We kunnen eindelijk onze tassen weer herindelen en een douche pakken en dan snel naar de bar waar we een presentatie hebben van Hertz Nieuw Zeeland. In het kort komt het er op neer dat Hertz met goede, vrij nieuwe auto’s rijdt en dat de auto’s niet mee genomen mogen worden op de ferry tussen het Noorder- en het Zuidereiland. Dit om te voorkomen dat de voorraad auto’s op het ene eiland lager komt te liggen dan op het andere eiland.

Om 18.00 uur gaan we met de bus naar het centrum (ca. NZ$1.20 enkele reis). Het is zo’n 10 minuten rijden voordat we uit kunnen stappen. Het centrum van Christchurch is weer zoals in alle grote steden, druk, veel winkels en diverse restaurants. We zoeken een leuk restaurantje uit en voor ongeveer NZ$20,= p.p. kunnen we eten en drinken, dus de prijzen vallen erg mee.

De terugweg nemen we een taxi naar het hotel. Hiervoor betalen we NZ$7,=.

Woensdag 17 september 2003

Vroeg uit bed en snel ontbijten want om 06.50 uur vertrek onze taxi naar het treinstation van Christchurch voor de treinreis naar Picton. Direct bij binnenkomst op het station halen we de kaartjes op waar onze stoelnummers op vermeld staan. Voorin de trein is een wagon waar je tassen en koffers achter kunt laten. Je kunt ervoor kiezen om je bagage weer op te halen in Picton maar je kunt (als je met de ferry meegaat) ook je bagage pas weer in Wellington ophalen. Dit is wel zo makkelijk dan hoef je tijdens de bootreis niet op je tas te letten. De trein is niet zo heel erg groot en bestaat uit 1 bagagewagon, 1 fotowagon (een open wagon waaruit je kunt filmen of foto’s kunt nemen, ideaal) en 3 passagierswagons. Om 07.30 uur vertrekt onze trein voor de vijf uur durende reis naar Picton. De reis is geweldig mooi. We zitten per vier personen aan een tafeltje in heerlijke luie stoelen en het landschap waar we langs rijden is ook niet mis. Het eerste gedeelte gaat door een prachtig groen heuvelland maar al snel komen de witte bergtoppen en de mooie kustlijn ook weer tevoorschijn. We lopen dus regelmatig naar de fotowagon voor wat foto’s. Onderweg maakt de trein een aantal stops waar reizigers in en uit kunnen stappen. Om ongeveer 13.00 uur arriveren we in Picton, dit is ook de vertrekplaats van de ferry naar het Noordereiland. Vanaf het treinstation is een pendelbus naar de ferryterminal maar het is nog geen 300m dus lopend kan ook. Beneden checken we in en boven is de toegang tot de ferry. Er is een klein restaurantje waar nog wat gegeten kan worden, dit kan ook op de ferry. We hebben maar heel even de tijd want om 13.30 uur vertrekt de Interislander naar het Noorden. De eerste anderhalf uur zijn schitterend. Je vaart tussen de groene heuvels, dit gebied wordt ook wel de Marlborough Sounds genoemd. Het is bewolkt maar gelukkig droog dus we kunnen op het dek zitten. Het laatste stukje van de overtocht gaat over open zee en als het waait kan het er behoorlijk ruig aan toe gaan. Gelukkig is de zee bij ons rustig dus we komen zonder zeeziek te zijn geweest veilig aan op het Noordereiland (om ongeveer 16.30 uur). Als we van de ferry afstappen lopen we via een loopbrug naar de aankomsthal waar we onze tassen weer op kunnen halen. Buiten de aankomsthal staan diverse taxi’s die je naar het centrum kunnen brengen. Wij logeren in het Mercure Hotel wat op Terrace Street ligt. Dit is een lange straat die achter het centrum ligt en iets hoger zodat je over de stad heen kijkt. ’s-Avonds lopen we naar het centrum. Het is ongeveer 10 minuutjes lopen voordat we bij de autovrije winkelstraat komen waar ook diverse restaurantjes zijn. Ook hier hebben we heerlijk gegeten en moesten we tussen de NZ$15 en NZ$20 betalen voor eten en drinken.

Donderdag 18 september 2003

Nogmaals vroeg ontbijten, 06.30 uur en dan lopend naar het Hertz kantoor in het centrum van Wellington. Het is ongeveer 20-25 minuten lopen en makkelijk te vinden. Bij aankomst staan onze auto’s al klaar. We krijgen twee maal een Toyota Previa mee en een keer een stationwagon. Iedereen die wil rijden moet zijn rijbewijs afgeven voor een kopie en tekenen op de reisovereenkomst. Verder moet er een borg betaald worden, maar een kopie van creditcard is ook goed. Je moet hierbij altijd wel vragen of ze een kopie willen maken i.p.v. een bedrag al afschrijven anders kunt u misschien onderweg in de problemen komen dat er niet voldoende krediet op staat. Met de auto’s gaan we via allemaal eenrichtingswegen terug naar het hotel waar we de niet-rijders en de bagage ophalen en dan vertrekken we via wegnummer 1 richting Taupo. Ook vandaag is het weer niet bijzonder mooi, veel bewolking en regelmatig een fikse regenbui. In Taihape maken we een korte stop voor een kopje koffie. De route die we rijden is afwisselend al krijgen we het door de weersomstandigheden niet allemaal mee. Het Noordereiland is minder bergachtig als het Zuidereiland, wel is het heuvelachtig en mooi groen onderbroken door sommige stukken die weer kaal zijn en gegroeid met een soort duingras. Om ongeveer 14.00 uur komen we in Taupo aan waar we inchecken in het Cove Hotel. Dit is een vrij oud hotel die op dit moment geheel gerenoveerd word. Het was bijna af en ziet er strak uit. Er zijn kamers op de begane grond die een bubbelbad hebben op het balkon/terras, de kamers op de eerste verdieping hebben dit niet. Taupo is een middelgrote plaats die in een thermisch gebied ligt aan Lake Taupo ligt. Grappig om te zien is dat heel veel dingen gebeuren op de hitte uit de aarde. Zo worden b.v. de bubbelbaden die wij op de kamer hadden warm gehouden door een soort wisselsysteem waarbij het warme water de leiding verwarmd. Bijna al het warme water wordt op deze manier verwarmd in de omgeving van Taupo. Verder stromen er op diverse plaatsen aan het meer stroompjes met kokend heet water het meer in.

Om 14.30 uur vertrekken we richting de Huka Lodge. Dit is een van de vijf beste lodges ter wereld schitterend gelegen net boven de Huka Falls. Willem Alexander en Maxima hebben hier o.a. hun huwelijksreis naar toe gemaakt. Schitterend.

Nadat we de lodge hebben bezichtigd rijden we een paar minuten verder richting de Huka Falls waar ons een tochtje met een Jetboat te wachten staat. We krijgen allemaal een regenjas aan en stappen vervolgens in de boot. Fototoestellen mogen meegenomen worden maar filmcamera’s niet. De tocht met de jetboat duurt ongeveer 20 minuten en was erg gaaf. We zijn tot onder aan de waterval gevaren waar we mooie foto’s konden maken en verder met een gigantische snelheid langs de kust gevaren.

Naast Huka Jet ligt een garnalenkwekerij waar je een bezoekje aan kunt brengen en achteraf ook grote garnalen kunt proeven.

Het is inmiddels al weer schemerig aan het worden dus tijd om terug te rijden naar het hotel. We hebben ’s-Avonds in het hotel gegeten waar een heerlijk restaurant aanwezig is.

Vrijdag 19 september 2003

We staan om 06.30 uur op en ontbijten in het hotel. Om 08.30 uur komen Chris, Merianne en Nahuya ons ophalen voor de wandeling door het Whirinaki Rainforest. Zij zijn de maori gidsen die wandelingen door het regenwoud begeleiden. Normaal gesproken regelen zij de transfer maar aangezien we vanuit het regenwoud doorrijden naar Rotorua rijden wij met onze eigen auto’s achter hun aan. Het is ongeveer een uurtje rijden naar het informatiecentrum wat zij hebben opgezet net buiten het regenwoud. Hier krijgen we met behulp van een maquete uitleg over het regenwoud en de wandelingen die zij organiseren. Vanuit het bezoekerscentrum worden we met een minibusje naar het begin van het woud gebracht, dit is nog ongeveer een half uurtje rijden. Op de parkeerplaats maken we ons eigen lunchpakket klaar zodat we onderweg wat kunnen eten. Chris gaat terug naar het bezoekerscentrum en samen met Merianna en Nahuya gaan we aan de wandeling beginnen. Het regenwoud is erg dicht begroeid en ziet er ontzettend mooi uit. Onderweg krijgen we uitleg over diverse bomen en planten die we tegenkomen. Zo word er o.a. verteld wat de vroegere maori’s ermee deden, eten, kleding maken, hutten bouwen etc. etc. Halverwege de wandeling komen we bij de Whirinaki Falls waar we ons lunchpakket op eten. Na een half uur lunchpauze steken we de waterval per brug over en maken we ons rondje af terug naar de parkeerplaats. Al met al zijn we vier en een half uur aan het wandelen geweest en het was de moeite waard. Eenmaal op de parkeerplaats worden we teruggebracht naar het bezoekerscentrum van waaruit we weer achter Chris aanrijden richting de hotpools die op de weg van Taupo naar Rotorua liggen. Toegang tot deze warme bronnen is bij de prijs van de wandeling inbegrepen. De hotpools zijn zwembaden die verwarmd worden door de thermische werking in dit gebied. Vanaf het zwembad is een korte wandeling (5-10 min) mogelijk langs het riviertje waarin je het water ziet koken.

Na een duik rijden we om 18.00 uur door naar Rotorua waar we inchecken in het Grand Tiara Hotel. Dit hotel ligt aan een doorgaande weg waarlangs meerdere hotels liggen. Het echte centrum ligt iets verder in de richting van Auckland. ’s-Avonds hebben we in het hotel een Maori Hangi avond. We zitten samen met zo’n 100 chinezen en japanners in een zaal en het is super toeristisch opgezet maar wel leuk om gezien te hebben. Hangi is een manier van de maori’s om eten te bereiden, wij hadden tevens een zang en dans voorstelling erbij.

Zaterdag 20 september 2003

Om 07.30 uur gaan we ontbijten in het hotel en daarna gaan we met onze auto’s richting Whakewarewa. Dit is een thermisch park waar je o.a. geisers ziet spuiten, kokende modderpoelen etc etc. Het park is niet zo heel groot maar wel heel apart om te zien. Het is mogelijk om zelf door het park te lopen maar je kunt ook met een gids mee. De hoogste geiser in het park is zo’n 30m hoog maar je moet wel geluk hebben dat hij spuit. Volgens de parkwachter ongeveer een keer per uur. Maar wel hoorden van een bezoeker dat hij al twee uur aan het wachten was en nog steeds niets gezien had, dus je moet geluk hebben. Er zijn wel kleinere geisers die regelmatig spuiten.

Na dit bezoek zijn we doorgereden naar de Rainbow Springs Farm. Dit is een boerderij op de weg van Rotorua naar Auckland. Hier kunnen mensen in een show meemaken hoe het boerenleven er in Nieuw Zeeland uitziet. Het is supertoeristisch en de japanners vonden het geweldig. Ik denk dat de gemiddelde Nederlander er weinig aanvind.

Om 13.00 vertrokken we naar Auckland, onze eindbestemming in Nieuw Zeeland. Het is nog ongeveer drie uur rijden door een groen en heuvelachtig landschap omdat we niet veel tijd meer hebben maken we geen tussenstops meer.

Hoe dichter we bij Auckland komen hoe drukker het word. Net voor Auckland komen we zelf op een drukke snelweg (drie banen in beide richtingen). De snelweg zelf loopt door de stad maar de afslagen staan duidelijk aangegeven. Het is raadzaam een gedetailleerde kaart van Auckland mee te nemen want op de afslagen staan straatnamen aangegeven (De kaart van Hertz is perfect). Sneller dan verwacht komen we onze afslag tegen en met een goede kaart komen we in een keer bij het juiste adres van ons laatste overnachtingschotel aan, het Questhotel. Het hotel ligt aan Queenstreet en dit is een van de vele winkelstraten in Auckland. Toen wij er waren was er toevallig een festival aan de gang en de straat was grotendeels afgesloten en stonden er diverse kraampjes en podia waar artiesten optraden. ’s-Avonds hebben wij bij een van de familieleden uit onze groep gegeten. Leuk om te zien hoe Nederlanders in Nieuw Zeeland wonen.

Zondag 21 september 2003

Om 08.00 gaan we ontbijten en daarna gaan we met onze auto’s richting de luchthaven. We moeten eerst een stukje door de stad dus die goede plattegrond komt weer van pas. Het is ongeveer een uurtje rijden van het centrum naar de luchthaven en het grootste gedeelte van de route staan wegwijzers hoe je er moet komen. Het depot van Hertz ligt langs de vertrekhal en hoeven alleen de sleutels maar in te leveren dus dat is snel geregeld. Voordat we in gaan checken moeten we een vertrekbelasting betalen van NZ$25,= p.p. bij de New Zealand Bank Hier krijg je een bewijssticker van op je ticket en dan kun je in gaan checken. Dit duurt vrij lang omdat ze al onze tassen door moet labelen naar Amsterdam. De incheckbalies zijn beneden en je moet naar boven voor de vertrekhallen en de winkels etc. Om 13.05 uur vertrekt onze vlucht naar Sydney. Precies op tijd gelukkig. Toen we in Sydney uitstapte zagen we dat onze vlucht naar Londen met maar liefst 3½ uur vertraagd was. Dat was balen want dat zou betekenen dat we onze vlucht in Londen gaan missen. We hebben geprobeerd om vanuit Sydney al iets te regelen voor de vlucht van Londen naar Amsterdam maar omdat we met een andere maatschappij vliegen kan de Qantas niets voor ons betekenen. We krijgen allemaal een dinervoucher van AUS$20,= zodat we wel een hapje kunnen eten. We hebben nu in ieder geval de tijd om de laatste souvenirs in te slaan. Uiteindelijk vertrekken we om 20.45 uur met een vertraging van vier uur richting Bangkok en Londen. We hebben geluk want er zijn vier personen die business class mogen vliegen en in Bangkok krijgen we te horen dat de rest van de groep ook in een business class stoel plaats mag nemen. Dit is natuurlijk wel erg lekker. Je kunt bijna plat liggen, krijgt heerlijk eten etc. etc.

Maandag 22 september 2003

De volgende ochtend om 09.40 landen we in Londen. We gaan zo snel als we kunnen van terminal 4 naar terminal 1 waar we ons melden bij de balie van British Midlands. We hebben onze vlucht ruim gemist maar we hebben al gezien dat er over een uur een andere vlucht gaat. Helaas treffen we het niet met de medewerker van British Midlands. Hij werkt zo gigantisch langzaam dat we de vlucht van 10.45 niet kunnen halen en dat hij ons wachtlijst in moet boeken voor de vlucht van 12.30 uur. We kunnen pas om 12.15 uur checken of alle wachtlijsten akkoord zijn gekomen dus de thuisblijvers kunnen nog niet gebeld worden om ons op te halen. Bij de gate van BD krijgen we gelukkig te horen dat we allemaal mee kunnen op de vlucht. De vlucht vertrekt met een vertraging van 45 minuten naar Amsterdam. De tassen zitten er deze keer gelukkig wel allemaal bij dus we kunnen snel naar huis. Uiteindelijk komen we na 42 uur onderweg te zijn geweest weer in Best aan. Een vermoeiende reis maar zeker de moeite waard.

 

Onze route over het Zuider- en Noordereiland: